مولوی عبدالکبیر؛ معاون سیاسی رییس الوزرای حکومت طالبان در دیدار با شماری از مسئولان برخی رسانه ها و آگاهان سیاسی گفته که حکومت آنها خواهان مشکل با هیچ کشوری به شمول همسایه ها نیست و نیز به توافقنامه دوحه که با امریکا امضا کرده پایبند است.
به گزارش انصار، ارگ حکومت طالبان در خبرنامه ای نوشته در این دیدار مولوی عبدالکبیر گفته که حکومت طالبان «در سیاست داخلی و خارجی پیشرفت هایی داشته است.»
او افزده است: «حکومت طالبان اکنون در منطقه و جهان با شماری از کشورها تعامل رسمی دارد و این تعامل در حال گسترش است و وحدت میان ملت و حکومت، خطوط اساسی سیاست داخلی می باشد.»
معاون نخست وزیر طالبان در حالی بر تعهد شان به مفاد توافقنامه دوحه تاکید می کند که هر دو طرف در گذشته بارها همدیگر را به نقض این توافق نامه متهم کرده اند.
با این وجود اما علیرغم اینکه امریکا هنوز ظاهراً رژیم طالبان را به رسمیت نمی شناسد؛ اما کارشناسان می گویند که توافق نامه دوحه همچنان مبنای روابط دو طرف محسوب می شود.
بر بنیاد همین توافقنامه است که امریکا اجازه نداده است که مبارزات مسلحانه مخالفان رژیم طالبان علیه آنها به سرانجام برسد.
امریکا حتی جریان های مخالف طالبان و نمایندگان اقوام و سازمان های سیاسی و مدنی کشور را در نشست های بین المللی مرتبط با افغانستان دعوت نمی کند و از این طریق مواضع طالبان را تقویت می کند و راه را برای تثبیت موقعیت این رژیم به عنوان تنها نماینده افغانستان در عرصه بین المللی هموار می سازد.
بسیاری از آگاهان حتی معتقد اند که روند دوحه که در حال حاضر ظاهراً تحت رهبری سازمان ملل متحد و به منظور دستیابی به نقشه راهی برای آینده افغانستان برگزار می شود نیز در ادامه توافقنامه دوحه میان امریکا و طالبان قابل ارزیابی است و اینکه دوحه پایتخت قطر به عنوان میزبان نشست های به ابتکار سازمان ملل متحد درباره افغانستان تعیین شده به طور معناداری این برداشت را تایید می کند.
از جانب دیگر، مولوی عبدالکبیر تنها مقام حکومت طالبان نیست که به طور رسمی و صریح از تمایل این رژیم برای برقراری روابط با همه کشورهای جهان از جمله امریکا سخن می گوید. رهبران و مقامات مختلف حکومت طالبان به مناسبت های گوناگون از علاقه و برنامه خود برای گسترش روابط و ویت همکاری های دوجانبه با تمام کشورها از جمله امریکا سخن گفته اند.
به این ترتیب از نظر طالبان هیچ خصومتی میان حکومت آنها و امریکا وجود ندارد. این در حالی است که طالبان ادعا می کنند که امریکایی ها در زمان اشغال افغانستان هزاران نفر از نیروهای آنها را کشته و با استفاده از حداکثر توان و قدرت خود برای نابودی کامل طالبان تلاش کرده است.
اگر این ادعا درست باشد پس خصومت میان امریکا و طالبان هرگز نباید به سادگی قابل نادیده گرفتن باشد.
رهبران طالبان اما با ابراز تمایل خویش به برقراری روابط با امریکا به وضوح نشان می دهند که هرگز خصومتی وجود نداشته، جنگی در جریان نبوده و امریکا نیز مانند همه کشورهای جهان تواند روابطی عادی و مبتنی بر همکاری های راهبردی با طالبان برقرار کند.
یکی دیگر از نشانه های عدم خصومت واقعی میان امریکا و طالبان امضای توافق نامه دوحه است؛ توافقنامه ای که نه تنها راه را برای خروج نظامیان امریکایی از افغانستان به منظور کمک به تمرکز ایالات متحده بر جنگ اوکراین هموار کرد؛ بلکه زمینه بازگشت طالبان به قدرت بر اساس اهداف راهبردی ایالات متحده را فراهم ساخت تا آنها و متحدان فرامرزی آن پروژه های راهبردی و ضد امنیتی ایالات متحده در افغانستان و آسیا را به نیابت از امریکا اجرایی کنند.
به این ترتیب، نه دیروز میان امریکا و طالبان دشمنی وجود داشته و نه امروز آنگونه که امریکایی ها تظاهر می کنند دوطرف هیچگونه روابطی ندارند؛ بلکه در عمل حکومت طالبان همانگونه که ایجاد و بقا و ادامه حیات و بازگشت دوباره به قدرت خویش را مرهون همکاری های امریکا هستند، عدم فروپاشی رژیم نوبنیاد شان در دوره دوم نیز به لطف کمک های سیاسی و تسلیحاتی و اقتصادی و مالی ایالات متحده محقق شده است و این یکی دیگر از امتیازات و موهبت های بزرگ توافق نامه دوحه است؛ بنابراین طالبان باید به آن پایبند باشد؛ زیرا تنها در این صورت است که می توانند همچنان به حیات و سلطه شان بر افغانستان ادامه دهند.
البته در مقابل نباید فراموش کرد که امریکا نیز منافع بزرگی در امضا و اجرای توافق نامه دوحه دارد که تنها یکی از آنها فعالیت های رو به توسعه تروریزم امریکایی در افغانستان زیر سلطه طالبان و گسترش آن به سایر کشورهای همسایه و منطقه در آینده ای نه چندان دور است. فرهمند
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/32603
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
